Salad in bowl (of pasta salade met orzo)
Lieve Saar en Mats,
Ondertussen al weer een jaar later is het wel duidelijk, Ome Sjuun is (nog) geen dagelijks blogger. Ik had jullie al uitgelegd van dipjes en zo, en daar moeten we maar een beetje mee leren leven. Tegen de tijd dat jullie kunnen lezen en willen koken staat het hier toch wel vol!!!!! Vol met heerlijke recepten, zoals van deze Salad in Bowl, en vol met fijne herinneringen aan heerlijke maaltijden!
Salad in Bowl
Volgens mij, (en jullie vader) was het ongeveer in 1982 dat jullie Oma ons voor het eerst mee nam naar Griekenland. Twee weken lang zomervakantie op het eiland Thassos. Dat is voor Oma ongetwijfeld een grote stap geweest. Pas twee jaar eerder was ze van Opa gescheiden. En voor zo′n verse ”single mother” is het bepaald geen sinecure om met een twaalf- en een zeventien- jarige onder de arm, naar een nog zeer onbekende uithoek van Griekenland te reizen. En Oma was al zo’n zelfverzekerd, sterk in haar schoenen staande, vrij van angsten levende vrouw. Begrijp me goed, ik zeg niet dat jullie Oma een zenuwpatiënte was hoor. Maar met angsten moest ze helaas wel leven. En, als verantwoordelijke, reizen met het voor haar meest dierbare in de wereld, das nooit haar hobby geweest. Ik denk stiekem dat het enige dat ze erger vond dan het idee van deze reizen, het idee was dat ze haar kinderen te kort zou doen als zij ze niet zou maken. Uiteindelijk zijn wij drie keer naar Griekenland geweest en ook nog twee keer naar Duitsland, en iedere keer met veel plezier en succes. Ik denk dat Oma uiteindelijk best gewent is geraakt aan deze reizen. Maar ik weet ook dat toen pappa en ik wat ouder waren en we als drie volwassenen met Oma op reis gingen, dat dat voor haar een stuk minder eng was.
Oma had trouwens ook nog geoefend. Ze was een jaar eerder op een vrijgezellen vakantie naar Kreta geweest en had daarbij de kamer gedeeld met een West Friese dame, die volgens mij iets van Bets Biksindenbuuk heette. Misschien weet pappa de precieze naam nog, maar in de familie is de naam nog jaaaaren gebruikt om iets als ècht West-Fries aan te duiden.
In Kreta werd Oma een beetje verliefd op Griekenland, en een jaar later zijn we dus met z’n allen in Limenaria op Thassos. Nu was Kreta al jaren op toerisme ingesteld, Thassos echter ontving vooral Griekse toeristen en een enkele Engelsman. Dat hield niet alleen in dat de reis een vlucht, een urenlange taxirit, een overvaart met een pont en toen nog een lange taxirit behelsde. Het betekende ook dat Thassos destijds een eiland was waar men Grieks sprak, en een beetje Engels.
OK, ons Dynamic Trio is dus aangekomen in Limenaria, we zijn klaar voor een heerlijke vakantie. We brengen de ochtend door aan het heerlijke Limenariaanse strand en, mede naar aanleiding van een gebrekkig begrip van ontbijt bij onze Griekse host, beginnen we een klein beetje honger te krijgen. Nu was er, ongeveer tien meter landinwaarts van waar wij aan het strand lagen, een restaurant met een terras. En omdat het de eerste dag was, en we dus nog geen idee hadden waar we het lekkerste konden eten, zijn we lekker op dat terras gaan zitten. De verwachting echter, dat onze aanwezigheid ertoe zou leiden dat er een kelner, met een menu en zo, zou verschijnen, bleek niet te kloppen. We zaten op het terras van een restaurant met een Chef, niet zo eentje met een Chef en bediening.
Grappig genoeg was dit helemaal niet vreemd, niet voor een restaurant op een Grieks eiland in de tachtiger jaren. Zeker niet voor een eiland in “the sticks”. Het was eerder een prachtig voorbeeld van de ongedwongen en rustige atmosfeer op het eiland. Een aanstekelijke sfeer ook, want ik heb van jullie Oma nog nooit eerder (en later ook niet meer) meegemaakt dat ze als ze een bedrag niet verstond, rustig haar portemonnee over gaf, zodat de verkoper of bediende daar het juiste bedrag aan Drachmen uit kon halen. 
Het zal ondertussen wel moderner en anders zijn, maar destijds was zoals ik al zei, Thassos nog niet zo op toerisme ingesteld.
Maar goed ik dwaal af. We zitten op het terras en er komt helemaal niemand. Om eens te kijken of er toch niet iets te eten viel, staat Oma op en loopt naar binnen. Enige tijd verstrijkt en Oma roept ons ook naar binnen. “Jongens, het gaat hier iets anders dan anders, dit Restaurant heeft geen kaart, je kunt hier zien wat de kok heeft en je kunt hier dan ook iets uitzoeken”. Voor ons een nieuw systeem, maar Oma vertelde ons ook dat de chef ons heel graag al z’n lekkere gerechten wilde laten zien voor dat we iets uitzochten. Chef was trots op z’n eten en wilde ons graag ook bij ieder gerecht uitleggen wat het was en wat daar in zat.
Goed, chef begon bij de salade. Hij zei iets in het Grieks, en daarna “Salad and feta” (dat hadden we al gezien). Daarna kwam hij bij zijn hoofdgerechten van de dag. Allereerst een gerecht waarvan we later hebben geleerd dat dat Youvetsi heet. Een gerecht van gestoofd rundvlees of lam in een tomaten saus met orzo. Geserveerd in prachtige geglaceerde terra cotta kommen. Chef zei dit keer iets meer in het Grieks, en moest toen wat langer nadenken over hoe hij dit toch in dat verdomde Engels moest zeggen… “Meat in Bowl” was de omschrijving waar hij voor koos.
En eigenlijk hadden we het al kunnen weten toen we zagen dat het vis gerecht van de dag in zelfde terra cotta kommen werd geserveerd, Chef was on a roll, “Fiesh in Bowl”. Omdat we eigenlijk net uit het vliegtuig waren gestapt en deze beschrijvingen me nèt iets te summier waren (en omdat het gewoon heerlijk is), heb ik die middag een heerlijke Choriatiki gegeten. Later in de vakantie hebben we de nog genoten van de Meat en de Fiesh, of zoals ik me tot vandaag zelfs herinner, heerlijke gefrituurde whitebait.
Chef meat in bowl zijn wij nooit meer vergeten, en daarom heb de ik zon dertig jaar later zelfs besloten zijn / onze ” in bowl” reeks uit de breiden met de volgende salade. Ik hoop dat jullie als jullie hem eten ook wat zullen proeven van Thassos, het heerlijke weer en de zalige atmosfeer! Bon Appetit!!
Ingrediënten:
-Een hoeveelheid verschillende salade groenten. Dit is een perfecte salade om te maken op een marktdag. Ga naar de markt met een grote tas en kom terug met een tas vol groenten van het seizoen. Ik gebruik meestal tomaat, paprika en komkommer. Altijd ui (bos, rode of anders). Vaak zwarte olijven, radijsjes en artisjokken harten. Soms sla, avocado, mais, doppertjes (zo noemt Bets Biksindenbuuk doperwten) of bonen. Kortom, bijna alles kan, zolang je maar een combinatie maakt die je lekker lijkt.
-Kaas. Ik gebruik vaak mozzarella of Feta, maar meestal allebei.
-Een gerookte kipfilet. Ook hier geld: mag wel, hoeft niet. Ik vind het fijn om wat vlees toe te voegen maar zonder kan zeker ook. Naast gerookte kip kun je ook kiezen voor b.v. spekjes, carpaccio of beef tataki.
-Vis. Ik voeg meestal wat surimi toe voor de proteïne, maar gerookte vissen (zalm, forel, makreel) voegen weer veel smaak toe!
–Orzo (ook wel Kritharaki of Risoni).
-Een likje mayonaise of crème fraîche.
-Vinaigrette.
Snijd groenten, vis, vlees en kaas op de door jouw gewenste maat, niet al te grof niet al te fijn, maar iedere maat kan. Meng in een ruime schaal en maak aan met peter en zout en vinaigrette.
Kook in een pan met flink gezouten waterm de orzo volgens de instructies op de verpakking totdat hij al dente is. Pas met de orzo een beetje op, als je hem te lang kookt word hij snel pap. Daarnaast wil orzo snel aan elkaar plakken dus roer de pan met enige regelmaat goed door. Zodra de orzo al dente is haal je hem van het vuur en spoel je hem onder koud water af, zodat hij niet verder door kan garen.
Meng de orzo en de salade, maak nogmaals aan met peper en zout en wat mayonaise of crème fraîche, en serveer in de mooiste Bowl die je kunt vinden!
Een mooie zomerdag op het balkon of het terras aan het water, een lekker glas Vinho Verde, een stuk brood en een Salad in Bowl, een knipoog naar chef meat in bowl, en Bon Appetit!!!